Sangoy zyskał sławę za sprawą fantastycznych występów w Apollonie Limassol, z którym rywalizował chociażby w Lidze Europy. Argentyńczyk wciąż jest żywą legendą klubu, dla którego - w różnych rozgrywkach - zdobył łącznie aż 78 goli w 121 meczach. "El Toro" (Byk) bądź też "Loco" (Szalony) imponował skutecznością. Został zresztą królem strzelców ligi cypryjskiej (w sezonie 2013/14) i zdobył Puchar Cypru. Swego czasu jego trenerem był Thomas von Heesen, jeszcze trzy miesiące temu związany z Lechią Gdańsk.

 

Z Polską łączy go znacznie więcej. 31-letni piłkarz zalazł za skórę Legii Warszawa. W jednym z meczów Ligi Europy strzelił gola na wagę zwycięstwa, innym razem wymusił czerwoną kartkę na Bartoszu Bereszyńskim (sam też ją otrzymał), która okazała się brzemienna w skutkach. To przez nią mistrzowie Polski zostali ukarani przez UEFA walkowerem w starciu z Celtikiem Glasgow, wskutek czego odpadli z eliminacji Ligi Mistrzów.

Największym sukcesem było utarcie nosa Realowi Madryt oraz Jose Mourinho. W sezonie 2010/11 Sporting wygrał na Santiago Bernabeu z "Królewskimi" 1:0. Wówczas zespół "The Special One" praktycznie stracił szanse na mistrzostwo. Co więcej, została przerwana nieziemska seria Mourinho, który przez dziewięć lat był niepokonany w domowych meczach. Sangoy we wspomnianym starciu gola nie zdobył, ale pojawił się na ostatni kwadrans. Trzy minuty później Rojiblancos zdobyli bramkę.

 

- To było skromne osiągnięcie, ale dało nam mnóstwo radości. Wiedzieliśmy, że Jose Mourinho przez wiele lat nie doznał porażki. Przerwanie passy jednego z najlepszych trenerów na świecie to coś, co zapisało się w historii Sportingu i pamięci wszystkich piłkarzy - mówił kilka lat temu Sangoy.

Na Starym Kontynencie pojawił się jeszcze jako junior. W 2005 roku został wypożyczony z Boca Juniors, w którym brakowało dla niego miejsca, do Ajaxu Amsterdam, prowadzonego w owym czasie przez Louisa van Gaala. - Posiada dobrą technikę, potrafi przytrzymać piłkę, świetnie broni jeden na jednego i ma świetnie podanie. Ma silny charakter - wymieniano wtedy jego atuty.

 

21-letni Sangoy nie zdołał się przebić do pierwszej drużyny, ale regularnie grał w rezerwach. Po sezonie odszedł i minęły dwa lata zanim ponownie pojawił się w Europie. W tym czasie Sangoy próbował swoich sił w Peru. To właśnie tam dorobił się przydomku "El Toro", czyli Byk. Zdołał nawet zadebiutować w prestiżowym Copa Libertadores. W pięciu spotkaniach zdobył trzy gole. Dosłownie na chwilę zahaczył też o Kolumbię.

 

Przed rokiem wylądował w katarskim Al-Wakrah, gdzie nie zagrzał jednak długo miejsca. Limit obcokrajowców sprawił, że wladze klubu musiały z kogoś zrezygnować. Wybór padł na Sangoya, bo drużynie potrzebny był defensywny pomocnik.

 

- Sangoy daje spory wachlarz opcji, bo może grać jako w linii pomocy oraz jako napastnik. Do tego naprawdę świetnie wykonuje stałe fragmenty gry - rzuty rożne czy wolne. To profesjonalista. Nawet kiedy - z uwagi na limity obcokrajowców - został usunięty z listy, wciąż ciężko trenował. Poza tym jest otwartą osobą, która potrafi tworzyć dobrą atmosferę - przyznał Wojciech Ignatiuk, który pracuje właśnie w Al-Wakrah.Wcześniej był związany z Arką Gdynia.

 

Choć wszędzie podkreśla się, że jest wychowankiem Boca Juniors, to pierwsze kroki stawiał w innym klubie - Argentinos Juniors.

 

- To był bardzo miły etap w moim życiu. Byliśmy dzieci, bawiliśmy się kopiąc piłkę. Pamiętam jak wygraliśmy mistrzostwa, gdy graliśmy w finale przeciwko Paranie, z którą nigdy nie wygraliśmy, ale wtedy nam się udało. To niemożliwe, żeby zapomnieć takie rzeczy. Mam też kilku przyjaciół, którzy do tej pory grają - przyznał Sangoy, który trenował w tym zespole w latach 1989-1997.

 

Dopiero potem trafił do Xeneizes. Kilkanaście lat temu Sangoyowi przepowiadano jeszcze większą karierę, niż zdołał osiągnąć. Miał być drugim Gabrielem Batistutą, który jest zresztą jednym z jego idoli. Wcześniej uwielbiał Claudia Caniggię, argentyńskiego napastnika, który grał m.in. w Romie, Benfice Lizbona, Boca Juniors, River Plate czy Glasgow Rangers. 31-letni zawodnik nie zaszedł tak daleko, ale przecież nie wszystko jeszcze stracone. Sangoy trafił do Arki, gdzie ma okazję się odbudować. Wprawdzie od października nie zagrał w żadnym oficjalnym spotkaniu (kontrakt z Al-Wakrah został rozwiązany nieco później), ale - jak zapewnia - solidnie trenował. Jeśli zdoła odzyskać choć część dawnego blasku, to może być niezwykle silnym ogniwem gdynian.

 

- Gaston przychodzi do Gdyni po to by odbudować formę, a nie na sportową emeryturę czy ze względów finansowych. Wierzę w to, że swoim profesjonalnym podejściem i wysokimi umiejętnościami będzie dobrym przykładem dla młodych zawodników oraz pomoże Arce w walce o Ekstraklasę - dodał Ignatiuk. Trzeba jednak umieć wykorzystać jego atuty. Gdy zaczynał karierę był lewoskrzydłowym, dopiero z czasem przemianowano na napastnika. W tej roli nie zawsze się odnajdywał, w związku z czym pełnił też inne role. Zresztą wiele o nim mówi jego sylwetka.

 

- On nie będzie się bił z obrońcą. On nie ma sylwetki atlety. Wydaje się, że ma jakieś dwa, trzy kilogramy więcej niż powinien i wątpię, żeby teraz nagle się zmieniał. Taki po prostu jest. On będzie chciał piłkę do nogi, a nie żeby ją gonić. Dalekie podanie to nie do niego - podkreślił Gikiewicz.

 

Prywatnie Sangoy przyjaźnił się z Carlosem Tevezem, z którym razem trenował w Boca Junior i wybierał się na łowienie ryb. W związku z częstymi przeprowadzkami i tym, że żył samotnie, nauczył się gotować. Jego ulubionym alkoholem jest Fernet, czyli włoska wódka.