- Tylko przy Ejsmonda z trybun roztaczał się widok na morze i zacumowane w porcie statki. Czuć tam było zapach morza - mówi Andrzej Czyżniewski, były piłkarz Bałtyku i Arki, który wspomina stadiony w Gdyni.

Tamte czasy to też sukcesy Arki w lidze.

Doskonale pamiętam, kiedy przyjechała do Gdyni naszpikowana gwiazdami Legia, a wyjechała stąd w popłochu z bagażem trzech bramek. Gazety pisały wtedy, że morski wiatr zaszkodził mistrzom.

Dobrze by było ten wynik powtórzyć w przedostatniej kolejce obecnego sezonu.

Byłbym chyba najszczęśliwszym człowiekiem na ziemi. W piłce nie można być niczego pewnym i takiego wyniku nie można dzisiaj wykluczyć. Ale stać nas na strzelenie Legii trzech bramek.

Po 70 latach na Ejsmonda wyrosły korty, a Arka przeniosła się na Olimpijską. A pan zdążył zakończyć piłkarską karierę i został sędzią.

W międzyczasie pracowałem jeszcze w cukierni mojego teścia, zdobywając uprawnienia cukiernika-czeladnika. Na piłce nie dorobiłem się majątku, to były inne czasy. Owszem, zarobki były nieco wyższe od przeciętnych, ale za odłożone pieniądze można było sobie kupić tylko i aż kolorowy telewizor. A ja musiałem za coś utrzymać rodzinę, więc poszedłem do normalnej pracy. Po rozbracie z piłką przybyło mi tylko kilka kilogramów (śmiech).

Jak wyglądały początki Arki przy Olimpijskiej?

Żyliśmy drzwi w drzwi z Bałtykiem i muszę powiedzieć, że nasze relacje układały się zupełnie inaczej, niż ma to miejsce dzisiaj. Spełniałem rolę łącznika między Arką a Bałtykiem, potrafiliśmy się dogadać, biura mieliśmy obok siebie. Graliśmy w jednej lidze. Nasi kibice żyli ze sobą w lepszych relacjach, zupełni inaczej układały się relacje między piłkarzami, trenerami czy działaczami. Dzisiaj oprócz zmieniającej się na lepsze infrastruktury, zmieniają się także - tyle że na gorsze - te relacje. Szkoda.

Kością niezgody był stadion.

Nie nazywałbym tak tego. Nie ekscytuję się tym. Bałtyk widzi to w ten sposób, że Arka przyszła na gotowe i rozgościła się na ich obiekcie. Z kolei kibice Arki uważają, że nowy stadion powstał dzięki ich inicjatywie. A ja staram się być ponad podziałami i uważam, że najważniejszy w tym wszystkim jest fakt, że Gdynia ma nowy, piękny stadion.

Olimpijska była gospodarzem jednego meczu reprezentacji. W 1991 r. Polska wygrała 2:1 ze Szwecją. Kibice w Gdyni liczą, że na nowym stadionie takich meczów będzie więcej.

Organizacja takiego meczu leży w gestii prezesa okręgowego związku piłki nożnej. Stary stadion był też świadkiem symbolicznych zdarzeń. To tam, a nie w Gdańsku, odbyło się piłkarskie pożegnanie legendy Lechii Zdzisława Puszkarza, które jako oldboje Bałtyku mu zorganizowaliśmy, a ja osobiście bardzo się w to zaangażowałem. Odbyły się też mecze pożegnalne Janusza Kupcewicza i Tomasza Korynta. To przy Olimpijskiej odbywały się kultowe mecze o Puchar Lata z udziałem AEK Sztokholm czy austriackiej Admiry Wacker oraz cykliczne spotkania towarzyskie z Hansą Rostock. Bałtyku nie byłoby bez ludzi, którzy ten klub budowali: prezesa Zbigniewa Brewki, Stanisława Głowackiego, posła Cupisza. Nie rozumiem tylko, dlaczego tak zasłużeni ludzie muszą wystawać dzisiaj w kolejce po bilety. Dla mnie jest to niepojęte. 

Rozmawiał Maciej Korolczuk