Rozmowa z Robertem Bednarkiem, kontuzjowanym obrońcą Arki Gdynia

Może pan więc mówić o zezowatym szczęści. Bo Arka w Kielcach wygrała, a pan powrót na stadion Korony okupił kontuzją.

Rzeczywiście można tak powiedzieć, bo zdobyliśmy w tym meczu jakże ważne trzy punkty, ale ja - mimo wszystko - dobrze tego wyjazdu wspominał nie będę, chociaż miłe było przywitanie ze strony kibiców Korony, którzy dobrze wspominają moje lata gry w tym klubie.

Naderwanie mięśnia, to nie brzmi zbyt groźnie. Zazwyczaj po dwóch-trzech tygodniach wraca się do gry.

Mnie też tak się wydawało. Nie chcę wchodzić w szczegóły leczenia, ale pojawiły się komplikacje, ból nie ustępował, a ja nie mogę ciągle wrócić do treningów. Teraz jest już lepiej, trwa rehabilitacja, zaczynam mieć nadzieje, że w tym roku jeszcze zagram.

Trener Dariusz Pasieka zakłada, że wróci pan na spotkanie ze Śląskiem Wrocław 29 listopada, a później pozostanie jeszcze tylko jeden mecz z Legią w Warszawie i to w połowie grudnia.

Z trenerem jestem w stałym kontakcie, wie jak przebiega moja rehabilitacja, ale pewnych rzeczy nie da się już na siłę przyspieszyć. Najpierw muszę całkowicie wrócić do zdrowia, później odrobić narastające zaległości treningowe i dopiero wówczas wrócić do gry. Czy będzie to już w meczu ze Śląskiem? Nie wiem, chociaż na pewno bardzo bym chciał.

Pańską nieobecność wykorzystują młodzi, 21-letni Michał Płotka i 19-letni Wojciech Wilczyński.

I bardzo dobrze, tym bardziej, że z nimi w składzie też zdobywamy punkty. Arka jest dość rzadkim przykładem drużyn w ekstraklasie, w których trener nie boi się postawić na młodych zawodników. Wprawdzie rośnie mi konkurencja, ale ja walki o miejsce, rywalizacji, się nie boję.

Rozmawiał: Janusz Woźniak


więcej na: www.dziennikbaltycki.pl