Z Lechem Poznań na przykład wszedłem z ławki. Byłem w słabszej formie, a to miało mi pomóc wrócić do odpowiedniej dyspozycji. Czasami człowiek musi usiąść na ławce żeby przemyśleć pewne sprawy i wrócić silniejszym - przekonuje zawodnik gdynian.

Prawdą jest, że Ojrzyński ceni walczaków, dlatego Piesio dostaje tyle szans. - Smerf Pracuś? Nie przesadzajmy. Robię na boisku swoje. Walczę, nie odpuszczam, bo tego wymaga nasz trener - tłumaczy. Miejsce w podstawowej jedenastce gdyńskiej drużyny wywalczył bardzo szybko.

- Chichot losu polega na tym, że w ostatniej kolejce poprzedniego sezonu chciałem żeby Arka przegrała, bo wtedy Górnik by się utrzymał. A potem trafiłem do Arki. Nie spodziewałem się, że po tak krótkim procesie aklimatyzacji od razu wskoczę do składu akurat na mecz Superpucharu Polski z Legią Warszawa - wyjaśnia Piesio.

Ofertę z Gdyni potraktował jak dar od losu. - Byłem zaskoczony, gdy dowiedziałem się, że chce mnie klub z ekstraklasy, z której niedawno spadłem. Nie musiałem robić krok w tył. Dobrze się stało, bo w Górniku raczej bym nie został - przekonuje.

- Ostatnie pół roku przed Arką to był stracony czas. Nie było mi po drodze z trenerem Franciszkiem Smudą. Cieszę się, że trener Ojrzyński we mnie wierzy. Wszystko jednak ma swoje granice, bo moje liczby 0 goli, 1 asysta) póki co nie powalają - podkreśla Piesio.

Piotr Wiśniewski