Jeżeli już na chwilę muszę odchodzić z Zagłębia, to najlepiej do klubu, z którym mamy zgody. Do tej pory mi się udawało. Kiedyś był Zawisza, teraz jest Arka. W takich miejscach otwarcie mogę powiedzieć, że od dziecka noszę w sercu Zagłębie Lubin i nikogo to nie oburzy – mówi Adrian Błąd, piłkarz wypożyczony do Gdyni do końca sezonu.

W porozumieniu między klubami nie ma mowy o zakazie udziału w meczu przeciwko Zagłębiu. – To mi się podoba. Piłkarz jest od grania, nawet jeśli miałoby ono trwać tylko pięć minut. Nie narzekam, że tak mało. Na wielkie pięć minut muszę jeszcze poczekać. Wierzę, że w Arce taka chwila dla mnie nadejdzie – mówi Błąd. Do tej pory w końcówkach zastępuje na boisku albo Miroslava Božoka, albo Marcusa Viniciusa. W podstawowym składzie wystąpił tylko w dwóch wygranych meczach Pucharu Polski.

Chłopak z młyna

Ostatni mecz sezonu 2006/07, piłkarze Zagłębia Lubin przy Łazienkowskiej grają z Legią Warszawa. Jeśli zwyciężą, będą mistrzami Polski, bez oglądania się na wynik depczącego im po piętach GKS Bełchatów. Najpierw gola strzela Legia, ale potem bramkami odpowiadają Manuel Arboleda i Michał Stasiak. Zagłębie mistrzem! Feta na boisku, szaleństwo w sektorze kibiców gości. A wśród nich wniebogłosy wydziera się szesnastoletni chłopak, zagorzały fan Miedziowych, Adrian Błąd.
– Kiedy tylko miałem czas, jeździłem wtedy na mecze z Zagłębia. No pewnie, że razem z kibicami, a z kim? Siadałem z nimi i dopingowałem jak każdy porządny kibic. Taka kibicowska miłość w życiu może być tylko jedna. Moją jest Zagłębie – przypomina Błąd.

Gdy Zagłębie zdobywało mistrzostwo, był już juniorem Miedziowych. Do Warszawy jednak pojechał. – Wielka historia działa się na moich oczach, nie mogłem tego przepuścić. Pofrunąłem na ten mecz jak na skrzydłach i mam co wspominać do końca życia – opowiada.
Dwa lata później, jako osiemnastolatek u trenera Andrzeja Lesiaka zadebiutował w ekstraklasie w spotkaniu z Ruchem Chorzów.

Awans z mikrofonem

Z Zagłębia już raz był wypożyczony. W Zawiszy Bydgoszcz strzelał gole jak na zawołanie, był trzecim snajperem I ligi, gorszym tylko od Arkadiusza Aleksandra i Wojciecha Kędziory. Potem wrócił do Lubina i... spadł z ekstraklasy. Na drugim froncie znowu sobie dobrze radził, znacznie lepiej niż w elicie. W czerwcu ubiegłego roku świętował powrót do najlepszych. Ostatni mecz z Termalicą Bruk-Betem Nieciecza (1:1) nie miał już znaczenia, bo obie drużyny awans zapewniły sobie wcześniej. Dlatego gospodarze mieli dość czasu, by starannie przygotować się do pomeczowej imprezy. Po ostatnim gwizdku za mikrofon chwycił Błąd. Pobiegł do „młyna” i z najbardziej żarliwymi fanami zaczął intonować okolicznościowe przyśpiewki. Spełniło się jego wielkie marzenie jako kibica i jako piłkarza. Wjeżdżał z Zagłębiem do ekstraklasy.