O trójce ofensywnych pomocników już tak napisać nie można. Po grającym w środku Grzegorzu Lechu spodziewaliśmy się lepszej gry, podobnie jak po Antonio Calderonie. Hiszpan potrafi, ale stanowczo za rzadko to pokazuje. Częściej prezentuje się jak grajek podwórkowy. Efekt jest taki, że rozegrał tej jesieni zaledwie 362 minuty, a 2 zdobyte z rzutów karnych bramki nie podnoszą jego wartości. Paweł Wojowski, na lewej stronie pomocy, prezentował się tej jesieni szalenie nierówno. Poniżej poziomu z poprzedniego sezonu. Jest młody, ciągle się uczy, a końcówkę jesieni miał już lepszą. Tak go sam tłumaczę. Po prawej stronie zawodził przez całą jesień Aleksander Jagiełło. Nie wiem, gdzie się podział zawodnik, który podobał się, grając w ekstraklasowym Podbeskidziu. Dobrze, że powoli odzyskuje formę i radość z gry Marcus da Silva, co w ostatnich jesiennych meczach Arki było wyraźną wartością dodaną.

 

Ilu Arka ma napastników? Odpowiedź jest prosta. Żadnego, który spełniałby oczekiwania trenerów i kibiców drużyny walczącej o awans. Lekiem na całe zło miał być 32-letni Paweł Abbott. Zagrał w 5 meczach, strzelił 1 gola, został kontuzjowany. Może to kontuzja to jest jakieś alibi, ale chyba nie do końca. Zresztą Abbott wyzdrowiał, a do składu, nawet na ławkę rezerwowych, już nie wrócił. Czy odbierze to jako sygnał do rozwiązania kontraktu? Szubert byłby dobrym zmiennikiem, a bramkostrzelnego napastnika Arka musi szukać. Jak nie teraz, to w letnim okienku transferowym.

 

Janusz Woźniak