Choć wychowanek Włókniarza urodził się w Toruniu, piłkarzem Arki jest już w sumie od ponad pięciu lat.

 

- Mój ówczesny trener Andrzej Szpala znał się osobiście z trenerem Dariuszem Ulanowskim. Tak zostałem zaproszony na testy, spodobałem się, przyjechałem potem na tydzień, drugi… Wtedy usłyszałem, że chcą mnie w Arce – wspomina Michał Bednarski.

 

Przechodził w niej poszczególne szczeble, w między czasie trafił również na wspomniane wypożyczenie. Jak wspomina, propozycja Arki była dla niego zaskoczeniem.

 

- Znałem swoją wartość od początku. Wiedziałem, że mogę coś osiągnąć, ale mimo wszystko, transfer do takiego klubu był sporym zaskoczeniem. Pierwszy rok nie grałem w ogóle. Trafiłem na dużo cięższe treningi, na które nie byłem przygotowany. Miałem sporo mikrourazów. Dopiero w ostatnim roku rozwinąłem się najmocniej. Pamiętam, jak na treningu rezerw byłem zdziwiony, jak dużo zawodników z pierwszego zespołu tam zastałem. Niektórzy po 30 lat, a ja taki młody. Nie zdawałem sobie z tego sprawy. To było moje pierwsze doświadczenia z piłką seniorską. Później trafiłem na wypożyczenie do Olimpii – relacjonuje.

 

 

W Elblągu przeżył chwile grozy. Doznał poważnej kontuzji kolana. By wrócić do piłki konieczny był zabieg chirurgiczny.

 

- Pamiętam, jak poszedłem z mamą do lekarza, a ten powiedział, że trzeba zrobić operację. Kiedy to usłyszałem, pojawiły się myśli, że może być trudno o powrót do piłki. Chciałem jednak spróbować, wiedziałem, że bez tego nie mam szans na grę – wraca do trudnych momentów Bednarski.

 

Na wiosnę sezonu 2020/21 Olimpia chciała skrócić wypożyczenie Bednarskiego. Właśnie z powodu kontuzji. W Arce przystano na te prośbę.

 

- Zdecydowaliśmy się ściągnąć Michała, zadbać o rehabilitację i odbudować go w rezerwach. Z perspektywy czasu zawodnik odpłacił nam się w najlepszy możliwy sposób – zdradza szczegóły prezes Arki Gdynia SA Michał Kołakowski.

 

 

Zawodnik po skróceniu przez Arkę okresu wypożyczenia dochodził do pełnej sprawności pod okiem klubowych fizjoterapeutów, wrócił do gry w IV ligowych rezerwach Klubu, gdzie powoli się odbudowywał. Szybko zyskał w oczach trenera Dariusza Marca, który w letnim okresie przygotowawczym postanowił włączyć Bednarskiego do kadry pierwszego zespołu. To była jego szansa.

 

- W pierwszym dniu okresu przygotowawczego rozmawiałem z trenerem Marcem i wiedziałem, że muszę się pokazać. Pojechałem na obóz, wyglądałem coraz lepiej. Taki też oddźwięk dostałem ze sztabu szkoleniowego – mówi o swojej rosnącej pozycji Bednarski.

Chwilę później znalazł się już w wyjściowym składzie na inaugurację sezonu Fortuna 1 ligi z Zagłębiem Sosnowiec. Nie spełnia warunków młodzieżowca (jest o rok starszy), więc jego występ podyktowany był tylko i wyłącznie formą sportową. O decyzji szkoleniowca dowiedział się na ostatniej prostej.

 

- Pierwsze dni byłem w rezerwowym składzie. Zastanawiałem się dlaczego, bo w sparingach dobrze wyglądałem. Tak naprawdę na rozruchu dzień przed meczem dowiedziałem się, że będę grał. To był szczęśliwy moment – uśmiecha się 21-latek.

 

 

O debiut marzeń Bednarski nie chce mówić, bo mecz zakończył się remisem. Bramka w pierwszym meczu w seniorskiej piłce w barwach Arki Gdynia to jednak nie lada osiągnięcie.

 

- Mimo to miałem do siebie trochę zarzutów o grę. Mam wiele do poprawy, stać mnie na znacznie więcej – zapowiada. – Uważnie obserwuje styl gry N’Golo Kante – stalowe płuca, świetny odbiór. Staram się powielać jego boiskowe zachowania – dodaje.

 

Oprócz bujnej blond czupryny, to numer na koszulce jest elementem, przez który Bednarskiego na murawie od razu zidentyfikujemy.

 

- W Arce jest tak, że jeśli do drużyny trafia zawodnik z juniorów, to zawsze numery były przydzielane automatyczne. Przeważnie każdy miał powyżej 30. Stąd ja mam 36. Na niższy numer trzeba sobie zasłużyć. Wszystko przede mną - uśmiecha się 21-latek.

 

dk