Arkowcy dominowali w środku pola. Udało im się to osiągnąć dzięki dwóm czynnikom: fizycznemu i psychologicznemu.

Podopieczni trenera Ojrzyńskiego od samego początku podchodzili bardzo wysoko, starając się jak najszybciej odebrać futbolówkę przeciwnikowi. Początkowo było w tym trochę chaosu, ale dość szybko dominacja urosła do sporych rozmiarów. Wszystko dzięki sprawnemu i agresywnemu odbiorowi. Zawodnicy mieli jasne wytyczne do kogo oraz w którym momencie powinni doskoczyć tak, że w pierwszej części meczu cały czas byli o krok przed przeciwnikiem. Widać było różnicę w tempie doskoku między piłkarzami obu drużyn. Gospodarze byli ustawieni ciasno - środek pola znajdował się bardzo blisko linii obrony. Tylko że piłki odbierano na połowie rywala, co wymuszało dość wysokie ustawienie.

Taka strategia nie miałaby racji bytu bez odpowiedniej komunikacji. Piesio nieustannie wracał nisko do odbioru i tak samo robił Szwoch. W ten sposób wspomagali boki obrony. Dodatkowe wsparcie zapewniał duet Nalepa-Bohdanow, który podłączał się do bocznych sektorów boiska. Legioniści nie tylko mieli ograniczone pole manewru, ale pod gwałtownym naciskiem popełniali proste błędy i tracili piłkę.

Istotny był aspekt psychologiczny. Arka od samego początku chciała narzucić swoje warunki gry - uparcie dążyła do osiągnięcia tego celu. Nie przeszkadzał całkowity brak przytrzymania futbolówki w środkowej strefie. Podopieczni trenera Ojrzyńskiego w momencie odbioru wiedzieli, gdzie chcą ją skierować. Rywal był podwajany albo i nawet potrajany, rzadko kiedy pozostawiany bez nadzoru.

Ta dynamika w podejmowaniu decyzji była dobrze widoczna na przykładzie Vesovicia, który w pierwszym kwadransie najsilniej próbował coś zdziałać. W czasie pierwszej próby pilnował go Bohdanow - Czarnogórzec bez większych trudności wygrał z nim pojedynek. Za drugim razem wsparcie zapewnił Piesio, później to samo zrobił Marciniak. Arkowcy ograniczyli do minimum bezpośrednią grę przeciwnika.

Intensywność przed przerwą utrzymywała się na bardzo wysokim poziomie. Do takiego stopnia, że od około 30. minuty każda próba odbioru kończyła się pomyślnie. W drugiej części meczu sytuacja uległa zmianie - podopieczni trenera Ojrzyńskiego cofnęli się, ale nie oddali inicjatywy. Po prostu Legia miał te kilka(czasami -naście) metrów więcej na rozegranie i faktycznie wykorzystywała je mniej więcej do 60.-65. minuty.

Stworzyła sobie kilka sytuacji, ale w okolicach pola karnego napotykała opór. Okazało się, że plan Arki pozostał ten sam. Gra nadal miała być bezpośrednia, założenia na linii pomoc-obrona takie same, ale realizowane z mniejszą intensywnością. Zasady przesuwania się poszczególnych części formacji pozostały niezmienne, nawet pomimo kilku zmian. Wejście Esquedy nie wpłynęło negatywnie na komunikację - kilkakrotnie, w ten sam sposób co w pierwszej połowie, udało się zagrozić bramce Legii.