A oto najlepsza JEDENASTKA 80-LECIA w historii naszego Klubu:

W.Żemojtel - Zb.Bieliński, F.Bochentyn, Cz.Boguszewicz, J.Pietrzykowski - D.Ulanowski, J.Kupcewicz , R.Murawski - A.Bikiewicz, Niciński, T.Korynt.

Laureaci plebiscytu 80-lecia Arki Gdynia i ich reprezentanci: Włodzimierz Żemojtel (odbierał syn) – Zbigniew Bieliński (córka), Franciszek Bochentyn (brak), Czesław Boguszewicz, Jacek Pietrzykowski – Dariusz Ulanowski, Janusz Kupcewicz, Rafał Murawski (ojciec) – Andrzej Bikiewicz, Grzegorz Niciński, Tomasz Korynt

 
A oto szczegółowe dokonania wybranych zawodników w Arce Gdynia:

Włodzimierz Żemojtel – 301 pkt
W jego imieniu statuetke odbierał syn Filip.

Urodzony 26.07.1950. Pseudonim „Kot”.Bramkarz-legenda żółto-niebieskich, niekwestionowany numer jeden na tej pozycji w latach świetności klubu. Bardzo sprawny, wygimnastykowany, o kociej wręcz zwinności – stąd przydomek, obdarzony znakomitym refleksem. Członek kadry narodowej – bez występów, powołany po raz pierwszy na mecz eliminacji MŚ w Porto z Portugalią (1976), reprezentant w kadrze „B”. Współautor awansów do I ligi (1974, 1976), zdobywca Pucharu Polski (1979), uczestnik dwumeczu z Beroe w ramach PEZP (1979). Jeden z dwóch golkiperów, którzy przekroczyli barierę 200. meczów w barwach Arki, autor passy 572. minut gry z czystym kontem w ekstraklasie lidze. Debiut: 15.08.1971 z Górnikiem Wałbrzych 1:0. Koniec gry: 24.04.1983 z Górnikiem Wałbrzych 0:0.

OBROŃCY:
Zbigniew Bieliński – 411 pkt
Statuetkę odebrała córka Iza.

17.11.1947 Gdynia – zmarł 20.06.2007 Gdynia. Obrońca, pomocnik. Pseudonim „Chico”. Człowiek – legenda żółto-niebieskich. Przez długi czas rekordzista pod względem ilości gier (+397) oraz stażu (15 sezonów) w Arce. Długoletni kapitan zespołu, występował praktycznie w każdej formacji, zaliczając nawet epizod pomiędzy słupkami (mecz z Zawiszą w 1972 roku), pozostając jedynym bramkarzem w Arce z czystym kontem po stronie strat! Zaliczył najwięcej gier spośród żółto-niebieskich w ekstraklasie (190), występując w dwóch sezonach we wszystkich grach od pierwszej do ostatniej minuty!!! (78/79, 79/80). Po raz pierwszy trafił na Ejsmonda w 1966 roku, występując w trzech ostatnich grach sezonu 65/66, aby następnie powrócić do macierzystej Floty. Latem 1969 roku ponownie pojawił się w Arce, której pozostał wierny aż do końca kariery. Reprezentant Polski juniorów, współautor dwóch awansów do I ligi (1974, 1976), zdobywca Pucharu Polski (1979), uczestnik dwumeczu z Beroe w ramach PEZP (1979). Po zakończeniu kariery drugi trener zespołu. Prawdziwy wzór ambicji, odwagi i pracowitości. Debiut: 19.06.1966 z Unią Racibórz 1:1. Koniec gry: 02.10.1982 z Olimpią Elbląg 0:0.

Franciszek Bochentyn – 219 pkt

20.10.1952 Gdynia. Prawy obrońca. Wychowanek Arki Gdynia. Zawodnik drugiej oraz młodzieżowej reprezentacji Polski. Zdobywca Pucharu Polski (1979), uczestnik dwumeczu z Beroe w ramach PEZP, współautor dwóch awansów do ekstraklasy (1974, 1976). Utalentowany boczny obrońca, jeden z filarów defensywy żółto-niebieskich w trakcie gry na boiskach pierwszej ligi. Po spadku Arki z ekstraklasy wchodził w skład zarządu klubu, a następnie wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie osiadł. Debiut: 27.04.1974 z Hutnikiem Kraków 1:0. Koniec gry: 01.05.1982 z Widzewem Łódź 0:2.

Czesław Boguszewicz – 343 pkt.
Oczywiście zawodnik ale także jako najmłodszy trener twórca sukcesu jakim było zdobycie PP w 1979 roku!.

02.07.1950 Słupsk. Lewy obrońca. Pięciokrotny reprezentant Polski (w tym trzy występy jako zawodnik Arki), trzeci obok J. Kupcewicza i T.Korynta Arkowiec, który dostąpił tego zaszczytu. Na Ejsmonda trafił po drugim awansie klubu do ekstraklasy, w lecie 1976 roku, od razu stając się prawdziwą ostoją defensywy żółto-niebieskich. Kontuzja oka spowodowała przedwczesne zakończenie kariery zawodniczej, ale nie zerwanie związków z futbolem. Po półrocznym terminowaniu u boku Jerzego Steckiwa, w styczniu 1979 roku przejął zespół, doprowadzając go cztery miesiące później do największego sukcesu – zdobycia Pucharu Polski i w efekcie do startu w europejskich pucharach.
Debiuty: 21.08.1976 z Lechem Poznań 1:0/ jako trener 04.03.1979 z GKS Katowice 0:0. Koniec gry: 20.11.1977 z Legią Warszawa 0:1/ pracy trenerskiej: 15.06.1980 ze Śląskiem Wrocław 2:3.

Jacek Pietrzykowski – 199 pkt.( do końca walczył z G. Wittem, który otrzymał 192 głosy).

23.07.1951 Łódź. Obrońca. Pseudonim „Dżeki”. Pojawił się w Arce w grudniu ’74 i od momentu debiutu na inaugurację rundy wiosennej przez kilka następnych sezonów stanowił jeden z silniejszych punktów gdyńskiej defensywy. Reprezentant Polski „B”, współautor awansu do I ligi (1975), zdobywca Pucharu Polski, uczestnik dwumeczu z Beroe w ramach PEZP (1979. Debiut: 09.03.1975 z Łódzkim KS 0:2. Koniec gry: 26.04.1987 z Gwardią Warszawa 0:0.

POMOCNICY:

Janusz Kupcewicz – 471 pkt.(najlepszy wynik!).

09.12.1955 Gdańsk. Rozgrywający. Sztandarowa postać żółto-niebieskich, jeden z symboli Arki, związany z klubem w okresie jego największych sukcesów. Pierwszy w dziejach „jedenastki” z Ejsmonda reprezentant Polski (20A-5, w tym 15A-2 w barwach Arki) ponadto gracz kadry „B”, młodzieżowej i juniorów, brązowy medalista MŚ ’82, członek kadry na MŚ ’78. Zdobywca Pucharu Polski (1979), uczestnik dwumeczu z Beroe w ramach PEZP (1979), mistrz Polski w barwach Lecha (1983). Król strzelców II ligi 75/76, szósty na klubowej liście wszechczasów wśród najskuteczniejszych. Autor gola nr 100 dla Arki w I lidze. Znakomity rozgrywający, prawdziwy król środka pola, poza prowadzeniem gry zespołu słynął z perfekcyjnie wykonanych rzutów wolnych, czego klasycznym przykładem była bramka z Francją w meczu o trzecie miejsce MŚ ’82. Debiut: 10.08.1974 z GKS Tychy 5:0 (gol w debiucie). Koniec gry: 09.05.1982 z Górnikiem Zabrze 0:1.

Dariusz Ulanowski – 427 pkt, drugi wynik w 11stce!

03.03.1971 Słupsk. Defensywny pomocnik. Pseudonim „Uli”. Sprowadzony na Ejsmonda latem ’94 pozostaje wierny żółto-niebieskim barwom już szesnasty sezon. Pierwszy na klubowej liście wszechczasów pod względem ilości gier. Twardy, waleczny, nieustępliwy, obdarzony mocnym i celnym uderzeniem z dystansu, występował zarówno w linii środkowej jak i w defensywie. Mistrz III ligi (1998), współautor awansów do I (2005, 2008) i II ligi (2001), kapitan zespołu. Debiut: 30.07.1994 z Miedzią Legnica 1:0. Bilans w Arce!: 411/17 goli.

Rafał Murawski – 318pkt.
W jego imieniu statuetkę odbierał tata Jerzy.

09.10.1981 Malbork. Pomocnik. Pseudonim „Muraś”. Pozyskany w grudniu ’99 z Gedanii, już w trakcie rundy wiosennej pokazał się w drugiej linii z bardzo dobrej strony, pomimo zaledwie osiemnastu lat. Gracz obdarzony znakomitą techniką, potrafiący jednym podaniem otworzyć drogę do bramki przeciwnika. Współautor awansów do I (2005) i II ligi (2001). Obecnie reprezentant Polski, gra w Rubinie Kazan, który tydzień temu wygrał w Lidze Mistrzów z Barceloną na wyjeździe 2:1 z Rafałem w składzie. Tak więc można powiedzieć, że Rafal z Ejsmonda przez Nou Camp do 11 stki 80 lecia! Debiut: 25.03.2000 z Pomezanią Malbork 1:0. Koniec gry: 28.11.2004 z Lechem Poznań 0:0.

NAPASTNICY:

Andrzej Bikiewicz – 263pkt. (do końca ścigał się z Marcinem Wachowiczem, który przegrał z nim o 4 głosy)

13.10.1955 Rzgów. Napastnik. Pseudonim „Biki”. Zdobywca Pucharu Polski (1979), uczestnik dwumeczu z Beroe w ramach PEZP. Trener I klasy (1989). Miał największy udział w utrzymaniu zespołu w drugiej lidze w sezonie 85/86. Kiedy wiosną ponownie zawitał na Ejsmonda, Arka zajmowała ostatnią pozycje w tabeli, aby ukończyć rozgrywki na szóstym miejscu, w czym największa zasługa właśnie „Bikiego”- autora ośmiu trafień w rundzie wiosennej. Jeden z nielicznych, którym dane było występować w Arce jako zawodnik, a następnie prowadzić ją w charakterze szkoleniowca. Debiuty: 30.07.1978 z GKS Katowice/ jako trener 16.05.1987 z GKS Jastrzębie 0:0. Koniec gry: 21.05.1988 z Polonią Bydgoszcz 0:0/ pracy trenerskiej 18.11.1989 z Polonią Bydgoszcz 1:0.

Grzegorz Niciński – 308pkt.

16.05.1973 Gdynia. Napastnik, pomocnik. Pseudonim „Nitek”. Najbardziej utytułowany gracz żółto-niebieskich w ostatnich latach. Debiutował wiosną ’90, mając niespełna osiemnaście lat. współautor awansów do I (2008) i II ligi (1992), czterokrotnie (91/92, 93/94, 94/95, 05/06) najskuteczniejszy gracz zespołu, drugi na klubowej liście strzelców wszechczasów, reprezentant Polski kadry olimpijskiej (1994-95), kapitan zespołu. Jego zwycięski gol w ostatniej kolejce ub. sezonu dal Arce utrzymanie w Ekstraklasie. Debiut: 31.03.1990 ze Stoczniowcem Barlinek 1:2 (gol w debiucie). Koniec gry: 30 sierpnia w tej rundzie zagrał ostatni raz w barwach Arki. Bilans: 267/60 goli!

Tomasz Korynt - 399 pkt.

27.10.1954 Gdynia. Znakomity napastnik słynący z gry głową, jeden z symboli Arki z jej najlepszych lat. Jeden z trzech reprezentantów Polski w barwach klubu (1 mecz), ponadto mający na koncie występy w kadrze „B”, olimpijskiej, juniorów i młodzieżowej. Zdobywca Pucharu Polski i uczestnik dwumeczu z Beroe w ramach PEZP (1979). Najskuteczniejszy gracz żółto-niebieskich w ekstraklasie (41 goli), ósmy na liście wszechczasów najskuteczniejszych arkowców, cztery razy z rzędu był najlepszym strzelcem zespołu (wydarzenie bez precedensu). Strzeleckiego instynktu nie zatracił nawet po latach, kiedy w wieku 43 lat został królem strzelców czwartej ligi w barwach Orła Choczewo. Debiut: 24.07.1977 z Widzewem Łódź 3:1 (gol w debiucie). Koniec gry: 09.05.1982 z Górnikiem Zabrze 0:1.

Część tych zawodników zagrała w meczu Oldboyów z Kibicami otwierającym nasze obchody. Grano 2 razy po 20 minut. Lepsi w tej konfrontacji okazali się byli piłkarze Arki, którzy pokonali kibiców 5:2.

W meczu tym zagrali: Krupski - Witt, Pietrzykowski, Mądrzak, Hoppe, Kupcewicz, Faltyński, Kurzepa, Rajski, Miszewski, Kaszubowski, Korynt, Niciński, Bikiewicz.